Blog
Als ik later groot ben…
> Dit is deel 1 uit een verzameling van blogschrijfsels van Vicky over haar eerste jaren als zelfstandig ondernemer en wat zij toen zoal leerde onderweg…
“Als ik later groot ben… dán doe ik iets in de groei en ontwikkeling van mensen”. Een uitspraak van mij die ik echt jarenlang geroepen heb. Maar waar ik steeds maar niet naar luisterde. Iets wat ik zei maar helemaal niet verstond. Een verlangen dat ik ergens wel voelde maar wat ik telkens fijn weer voor me uit kon schuiven. Want daar hoefde pas wat mee als ik later groot zou zijn…
En zo kabbelde ik door en door in het pad van mijn marketingcarrière. Rolde ik van de ene in de andere marketingbaan. Ik deed het prima en ik vond het ook wel prima. En toch knaagde er iets… maar daar deed ik verder niks mee dus.
Tot die ene avond, zittend aan de keukentafel, in gesprek met mijn lief Bram. We sparden over een sollicitatie waar ik middenin zat (voor – je raadt het al – weer een volgende marketingrol…). Ergens midden in dat gesprek, ik zal het nooit vergeten, zei hij ineens tegen mij: “He maar Vick, jij zegt altijd zo mooi ‘als ik later groot ben, dan….’, maar hoe groot wil je worden dan?? Groter dan dit wordt het niet…”. Of althans, je kunt wel door blijven klimmen op de ladder die Marketing heet, maar waarom zou je dat doen, waar brengt dat je?
Stilte. Auw. Wat kwam die opmerking even vol binnen zeg! Mijn eerste reactie: ik vond het dus echt súperstom dat hij dat zei… Maar toen ik dat nog even wat verder liet bezinken… toen besefte ik dat hij natuurlijk gewoon enorm gelijk had! En net zoals je tandpasta die uit de tube geknepen is, er never nooit meer in terug krijgt, zo kon ik ook niet langer ontkennen dat ik toch echt iets te doen had hiermee…
Een lang verhaal kort, voor mij zette het een enorme kanteling in werking, begon het steeds onontkoombaarder te voelen dat ik een switch te maken had naar een nieuwe koers. Mijn nieuwe koers. Waarbij ik me dus veel meer zou bezighouden met de groei en ontwikkeling van mensen (in plaats van met de groei van merken, wat ik tot dan toe had gedaan). En al wist ik op dat moment nog helemaal niet wát ik daar dan mee wilde, dát ik er iets mee wilde dat was me ondertussen wel meer dan duidelijk. En zo kantelde ‘later’ naar ‘nu’. De moed in mij werd wakker en ik waagde de sprong.
En hoe dat verder liep? Dat lees je hier.